Jak najlepiej suplementować Kordyceps?

Obecnie można kupić kapsułki, proszki i tabletki kordycepsu w większości sklepów ze zdrową żywnością i przez Internet. Wiele osób przyjmuje je doustnie, ale niektórzy nawet lubią otwierać kapsułki i używać proszku w herbatach, zupach i gulaszach, tak jak tradycyjnie przyjmowano je w Chinach przez setki lat.

Dawkowanie

Dawkowanie Cordycepsu zależy od powodu, dla którego są używane, ale większość badań na ludziach stosowała 1000-3000 miligramów dziennie, co nie wydaje się być związane z żadnymi częstymi skutkami ubocznymi. Postępuj zgodnie z zaleceniami dotyczącymi dawkowania podanymi na suplemencie kordycepsu lub porozmawiaj z zielarzem na temat leczenia określonego stanu. Niekoniecznie musisz je przyjmować codziennie, jeśli chcesz tylko zapobiegać przyszłym chorobom i wzmacniać układ odpornościowy. W takim przypadku dobrze działa raz lub dwa razy w tygodniu z niższą dawką.

Cordyceps sinensis należy do rodzaju obejmującego ponad 400 gatunków Ascomycete (grzybów workowatych) występujących na całym świecie. Jest to czarny grzyb w kształcie ostrza, występujący głównie na dużych wysokościach płaskowyżu tybetańskiego w Chinach, który pasożytuje na gąsienicach ćmy. Jesienią grzybnia grzybicza infekuje gąsienicę, która następnie zabija ją wczesnym latem następnego roku, uwalniając zarodniki z owocnika (zrębu). Dzika forma C. sinensis jest rzadka i droga; w konsekwencji szczep wyizolowany z formy dzikiej (Cs-4 lub Paecilomyces hepiali Chen) jest uprawiany przemysłowo i częściej stosowany.

Chemia

Nukleozydy adenina, adenozyna, uracyl, urydyna, guanidyna, guanozyna, hipoksantyna, inozyna, tymina, tymidyna i deoksyurydyna są głównym składnikiem kordycepsu i mogą być stosowane jako marker gatunku. Świeży, naturalny kordyceps zawiera niższą zawartość nukleozydów niż kordyceps suchy, przetworzony lub hodowany.

Ocena in vitro i badania kordycepsu i jego składników chemicznych na zwierzętach sugerują potencjalne zastosowania terapeutyczne; jednak pomimo znacznej liczby badań klinicznych przytłaczająca większość miała słabe metodologie. Przeprowadzono bardzo niewiele dużych, kontrolowanych badań klinicznych (kilka z nich oceniało kordyceps w połączeniu z innymi środkami), w których wydano ostateczne stwierdzenia dotyczące skuteczności kordycepsu przedwczesnego.